włókna karbonizowane, włókna o dużej zawartości pierwiastka węgla, otrzymywane gł. przez pirolizę włókien org. (np. wiskozowych, poliakrylonitrylowych); rozróżnia się włókna węglowe, o zawartości węgla 90–96%, i włókna grafitowe, o większej zawartości węgla (często bliskiej 99%); w.k. mają dużą odporność cieplną i chem., dobre własności mech., dobrą przewodność cieplną i elektr.; stosowane gł. jako składniki kompozytów (w przemysłach lotn., rakietowym, samochodowym, budowy turbin, zbiorników ciśnieniowych, także do wyrobu m.in.: artykułów sport., tkanin termoodpornych, wszczepów). [E PWN]