ciecz, fiz. jeden z 3 podstawowych stanów skupienia materii — pośredni między stanem gazowym i stałym. Substancja w tym stanie nie ma własnego kształtu, a przyjmuje kształt naczynia, w którym jest umieszczona, wypełniając go do pewnego poziomu; tworzy się przy tym (na granicy z fazą gazową) powierzchnia swobodna cieczy. Ciecz poddana działaniu sił zewnętrznych zachowuje zwykle swoją objętość (odznacza się małą ściśliwością). Wykazuje uporządkowanie bliskiego zasięgu, największe w pobliżu temperatury krzepnięcia i szybko zmniejszające się ze wzrostem temperatury. Odległości międzycząsteczkowe w cieczy są bliskie odległościom w ciałach stałych. [E PWN]