wolframu węgliki, związki chem. węgla i wolframu o wzorach: WC, W2C, W3C2; b. twarde i trudno topliwe ciała stałe; stosowane, zwłaszcza WC, w postaci węglików spiekanych m.in. na ostrza narzędzi skrawających, elementy łożysk odpornych na ścieranie. [E PWN]